همین موضوع، دستمایه‌ای شد برای تهیه این گزارش. در کرج به سراغ محله رجایی‌شهر رفتیم؛ یکی از محله‌های قدیمی و با اصالت ایران کوچک! به سطح شهر سری زدیم تا متوجه شویم نظرات مردم درباره حاشیه‌های این فصل چیست و تا چه حد، مسائل خارج از مستطیل سبز را پی‌گیری می‌کنند!
در ابتدای گزارش، به یک مجتمع تجاری سرکی کشیدم؛ مجتمعی بسیار عظیم و بزرگ و در واقع خیلی لاکچری!
وارد یک مغازه کفش‌فروشی در طبقه اول شدم. سید سجاد، فروشنده‌ای بود با لهجه تبریزی؛ کشتی‌گیر بوده و هم‌دوره رضا یزدانی. به طور صریح گفت: «به نظر من، بین فوتبال و ورزش‌های دیگر، تبعیض زیادی قائل می‌شوند. این مشکلات همگی نشأت‌گرفته از وزارت ورزش می‌باشد. وزیر و اهالی وزراتخانه، باید به حال کشتی و والیبال و بسکتبال و سایر رشته‌های ورزشی، دل بسوزانند و به فکر من و امثال من باشند!» او ادامه داد: «طرفدار تیم تراکتور هستم؛ آن موقعی که تبریز بودیم، بیشتر بازی‌های تراکتور را به ورزشگاه می‌رفتم و با شور و شوق فراوان تماشا می‌کردم اما حالا، یک سالی هست که به خاطر شغلم، باید در تهران و کرج زندگی کنم و مشغول رفق و فتق امور روزمرگی‌ام باشم!»
چند صد متر دورتر از آن مجتم تجاری و نبش یک چهارراه، به دیدار یک پرده‌فروش رفتم. قبل از ورود من، آقای نصرتی، یک مرد مسن ولیکن سرحال، سخت مشغول کار با چرخ خیاطی و دوخت و دوز پرده بود. سلامی کردم و احوالی پرسیدم. او که دل بسیار پری از مسئولان ورزش داشت، عنوان کرد: «من هیچ عدالتی میان تیم‌های لیگ برتری نمی‌بینم! فوتبال ما، فاصله زیادی با کشورهای حاشیه خلیج فارس دارد؛ تا پنجاه سال آینده، به قطر و عربستان نمی‌رسیم؛ حتی نمی‌توانیم نزدیک آن‌ها شویم!» آقای نصرتی افزود: «وقتی زیرساخت‌های درست و حسابی نداریم، چطور از فوتبال حرفه‌ای دم می‌زنیم؟ چاره درمان استقلال و پرسپولیس، خصوصی‌سازی از نوع صحیح و اصولی‌اش می باشد.» او اذعان کرد: «تا زمانی که این همه حواشی، دور و اطراف باشگاه‌ها وجود داشته باشد، دیدن فوتبال برای مردم هیچ جذابیتی ندارد؛ مگر غیر از این است که حرص و جوش و اعصاب‌خردکنی، برای هواداران باقی بماند؟»
بعد از اتمام صحبت‌هایم با آقای نصرتی، قدم‌زنان زیر آفتاب سوزان، به مسیر خود ادامه دادم. پس از پشت سر گذاشتن یک خیابان، مرد تک و تنهایی درون مغازه کفش‌فروشی، توجهم را به خودش جلب کرد. آقا فرهاد، ساکت و خیره به یک نقطه، داخل مغازه‌اش نشسته بود. فرهاد می‌گوید: «یادش بخیر! یک مدتی کیهان ورزشی می‌خواندم! هرچند که خودم طرفدار پر و پا قرص استقلال هستم و خیلی از بازی‌ها را برای دیدن از نزدیک، به ورزشگاه آزادی می‌رفتم ولی الان این علاقه درونم کمرنگ شده!»
آقا فرهاد به سؤالات من یکی پس از دیگری پاسخ می‌داد: «به اعتقاد بنده، استقلال و پرسپولیس باید زیر نظر دولت کار خود را دنبال کنند؛ چرا که خیلی خوب به این دو تیم رسیدگی می‌کنند و از لحاظ بودجه، پول‌های کلانی به سرخابی‌ها تزریق می‌شود. درباره داوری یک نکته بگویم؛ میزان سطح داوری لیگ، اوضاع مناسبی دارد اما حتما و حتما باید کمک داور ویدیویی را به هر نحوی که شده، برای فصل‌های بعد، در ورزشگاه‌ها داشته باشیم. VAR کمک‌حال داوران است و اگر به کار گرفته شود، ضریب اشتباهات داوری به کمترین حد ممکن می‌رسد.»
چند قدم جلوتر، پایم به یک مغازه آرایشی و بهداشتی باز شد. آقا رشید که صاحب کار و مغازه بود و به مردی با طیف سنی میان‌سال شباهت داشت، درددل‌های فراوانی با من انجام داد: «نسل من اصلا برای پول بازی نمی‌کرد! فرشاد پیوس، ناصر محمدخانی، نامجومطلق و مجتبی محرمی چه اسطوره‌هایی بودند! این افراد، تکرارنشدنی هستند. آن‌ها بسیار به پیراهن و تیم خودشان، متعصب بودند. از جان مایه می‌گذاشتند ولی در حال حاضر چه می‌بینیم! چرا اشخاصی به مثابه آقای علی نامداری، هنوز در فوتبال هستند؟ همین آقا که خیلی از اموال عمومی باشگاه استقلال در اختیار ایشان می‌باشد، یکی از پروژه‌های کوچک‌شان، ساختمان‌سازی و برج‌سازی در حکیم شهر تهران با سه هزار واحد است!»
او خاطر نشان کرد: «فوتبال را باید به دست فوتبالی‌ها واگذار کرد. کسانی که هم تخصص داشته باشند و هم تعهد. تا زمانی که فوتبال به دست افراد غیرفوتبالی اداره شود، وضعیت همین است! همین آش و همین کاسه! این فوتبال لیگ خودمان هم دیگر هیچ لذتی ندارد؛ بیشتر ذلت است تا لذت!» او درباره داوری‌ها هم گفت: «من در داوری این فصل، هیچ اشکالی تا به اینجا ندیدم؛ بعضی تیم ها، به دلیل باخت، بیشتر بهانه می‌گیرند و بهانه اول و آخرشان، تیم داوری و زیر سوال بردن عملکرد آن‌هاست.»
در نهایت، آن‌چه که از کلام مردم در مورد فوتبال ایران بارز و مشخص است، این است که دید خوبی به وضعیت فعلی و حتی آینده فوتبال کشورمان ندارند! این لیگ، لیگی نیست که مردم برایش احترام قائل باشند و برای تماشای دیدارها، سر و دست بشکنند؛ دید و زاویه نگاه‌شان، معمولی و سطحی است! دریغا از حواشی قبل از بازی، حین بازی و بعد از بازی!
اوراوا ردز ژاپن، قهرمان لیگ قهرمانان آسیا می‌شود؛ قطر، جام جهانی را به بهترین شکل و کیفیت برگزار می‌کند؛ النصر عربستان رونالدو را به خدمت می‌گیرد ولی ما؟ ما هنوز درگیر نوشتن بیانیه‌ها و نامه‌نگاری‌های خودمان هستیم!
معین احمدوند| باشگاه خبرنگاران آزاد
5th April 25