علی لطیفی بازیکن اسبق استقلال درباره شکست این تیم مقابل سپاهان در هفته اول لیگ برتر اظهاراتی را مطرح کرد:
نظرتان در رابطه با بازی اول استقلال مقابل سپاهان چیست؟
نه تنها من بلکه هیچ کارشناسی در دنیا با یک مسابقه نمی‌تواند بگوید یک مربی خوب است یا نه. بلکه حداقل ۳ تا ۴ هفته زمان لازم است که بتوان قاطعانه درباره سرمربی استقلال صحبت کرد.
با این وجود چه موضوعی در این دیدار بیش از هر چیز نظر شما را به خودش جلب کرد؟
آنچه بیش از هر چیز مشهود است دو مورد بود. یکی این که هر دو تیم در نیمه اول پرسینگ شدید داشتند و آن را نیز از یک سوم دفاعی حریف آغاز می کردند و بعد بلافاصله در زمین خودی جمع می شدند دوم اینکه هیچ کدام از دو تیم تا پیش از به ثمر رسیدن گل دوم سپاهان پنج پاس متوالی به یکدیگر ندادند. اما دیدیم بعد از گل دوم سپاهانی ها به فاز ضد حمله وارد شدند و استقلالی‌ها فوتبال مالکانه و هجومی را برداشتند. از آن زمان به بعد بود که تعداد پاس های بازیکنان بیشتر شد.
در رابطه با صحنه مشکوک پنالتی نظر شما چیست؟
به نظر من آن صحنه صددرصد پنالتی بود و می توانست باعث شود نتیجه تغییر کند.
چطور؟
معمولاً می گویند نتیجه دو بر صفر خیلی شکننده تر از نتیجه یک بر صفر است. به ویژه در فوتبال ما که احساسی تر است وقتی تیمی دو بر صفر جلو می‌افتد فکر می‌کند همه چیز تمام شده و تیمی که عقب افتاده وقتی گل می زند روحیه‌اش بالا میرود و متعاقباً تیمی که گل خورده روحیه اش را از دست می دهد. شاید اگر پنالتی برای استقلال گرفته می شد نتیجه چیزی غیر از این بود.
به طور کلی استقلال را چطور دیدید؟
آنچه به وضوح مشخص است استقلال در دو پست نیاز به بازیکن دارد. یکی دفاع راست است. کسی که رقیب صالح حردانی باشد چون میرزایی دفاع راست تخصصی نیست. یکی هم پلی میکر. بازیکنی که طراح باشد و در فاصله هافبک تا خط حمله پشت سر مهاجمان موقعیت خلق کند. یکی شبیه به مجتبی جباری که قبلاً در این پست حضور داشت.
با حضور محبی و قایدی در استقلال شرایط ترافیک خط حمله را چطور میبینید؟
اگر فرض را بر این بگیریم که ساپینتو می خواهد با دو مهاجم در هر بازی به میدان برود باز هم شش نفر بیرون می مانند حالا تصور کنید او با یک مهاجم بازی کند! آنوقت شش، هفت نفری که بیرون هستند نیز جوان و آینده دار نیستند که بگوییم به امید سال‌های بعد نیمکت نشینی را تحمل می کنند بلکه نفراتی هستند که یا در تیم ملی بوده‌اند یا داعیه ملی پوش شدن دارند یا فرصت دیگری برای بازی برای آنها نمانده است. غیر از امیرعلی صادقی همه آنها مدعی هستند. به همین خاطر در این وضعیت تکلیف تعداد زیادی مهاجم نامشخص است که قاطعانه باید گفت نمی‌توان این افراد را ساکت نگه داشت و حتماً علیه تیم و سرمربی حرف خواهند زد و تیم را به هم می ریزد. چون ساپینتو نمی تواند همه را راضی نگه دارند.
راهکار چیست؟
به نظرم باید دو تا سه مهاجم استقلال در لیست خروجی قرار بگیرند و به جای آنها یک هافبک بازیساز و یک مدافع راست به تیم اضافه شوند. البته آرش رضاوند خصوصیت هجومی دارد اما ظرف ۵ تا ۶ سال گذشته اکثر مربیان از این بازیکن در پست هافبک دفاعی استفاده کرده‌اند در حالی که رضاوند ذاتاً هافبک هجومی است.
3rd December 24