محیا شهسواری ـ جواد فروغی از سال 96 به‌صورت حرفه‌ای وارد تیراندازی شد و توانست کمتر از 4 سال به مدال طلای المپیک دست پیدا کند و یکی از افتخارآفرینان ورزش ایران و جهان شود. وی که شغل اصلی‌اش پرستاری است، به‌دلیل حضور همیشگی در اردوهای تیم ملی فعلاً کمتر به این موضوع می‌پردازد و تمام همت خود را در این راه گذاشته است که دوباره پرچم پرافتخار ایران را در میادین جهانی به اهتزاز دربیاورد. وی که در مسابقات جهانی مصر به مدال نقره دست یافت به‌دنبال این است که با حضور در رقابت‌های مهم بین‌المللی دوباره کسب افتخار کند و در سال آینده سهمیه ایران را کسب کند.
جواد فروغی مدالش را به آرتین هدیه کردخبرنگار تسنیم گفت‌وگویی تفصیلی با جواد فروغی دارنده مدال طلای المپیک انجام داده است. ذکر این نکته ضروری است که این مصاحبه پیش از اهدای مدال فروغی به آرتین صورت گرفته است.
ابتدا متن و در ادامه فیلم این گفت‌وگو را مشاهده خواهید کرد.
امیدوارم روزی برسد که جوانان با قدرت فروغی را کنار بزنند
با توجه به محدودیت‌ها و مشکلات نتایج تیراندازی در مسابقات جهانی مصر قابل قبول بود
با تیرانداز صربستانی که بعد از المپیک، علیه من موضع گرفت، رفیق شدیم
مدالم در مسابقات جهانی مصر را با افتخار به مردم خوب ایران تقدیم می‌کنم
الآن بیشتر درگیر ورزش هستم تا پرستاری
توقعات و انتظاراتی که خودم و دیگران دارند، باعث افزایش فشار شده است و این آسیب‌زا خواهد بود
غبطه نمی‌خورم که چرا زودتر وارد این رشته نشدم، خدا مسیری را فراهم کرد که وارد رشته تیراندازی شوم
کسب چهار مدال طلا در چهار مسابقه در تاریخ تیراندازی احتمالاً بی‌سابقه است اما بعد از آن خیلی مسائل باعث شد جو سنگین شود.
تسنیم: سطح مسابقات جهانی مصر چگونه بود و عملکرد کاروان ایران را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در مسابقات مصر شاید بچه‌ها می‌توانستند خود را بهتر نشان دهند. با توجه به قدرت رقبا سطح کمی و کیفی مسابقات بالا بود و دستاوردهای خوبی برای ما به همراه داشت و یک نقره تیمی و سه مدال برنز به دست آمد با توجه به سطح مسابقات این مدال‌ها قابل قبول بود.
تسنیم: بعد از المپیک 7_8 ماه اردوها تعطیل بود و سپس در مسابقات باکو و برزیل شرکت کردید و بعد از آن اردو مستمر تا زمان اعزام به مسابقات مصر داشتیم این موضوعات چقدر کمک کرد تا با آمادگی وارد مسابقات شوید؟
از زمان مسابقات باکو تا مصر سه ماه فاصله بود به مسابقات کره اعزام نشدیم و اردوی تدارکاتی آلمان لغو شد. احساس می‌کنم آن حجم از تمریناتی که باید، انجام می‌شد، صورت نگرفت، هرچند سعی کردیم از تمرینات انجام شده استفاده کامل را ببریم. اگر اردوها برگزار می‌شد از نظر تجهیزات و مهمات و تمرینات شرایط بهتر بود. قبل از اعزام در تفنگ 50 متر و 25 متر حتی یک رکوردگیری کامل را نتوانستیم انجام دهیم چون محدودیت فشنگ استاندارد را داشتیم و با در نظر گرفتن همه اینها باید بگویم عملکرد بچه‌ها در مصر قابل قبول است و امیدوارم شرایط بهتر شود و بتوانیم بیشتر تمرین کنیم.
تسنیم: مسابقات مصر چقدر کمک کرد تا برای رقابت‌های بعدی آماده شوید و در تپانچه 25 و 50 متر در کوران رقابت قرار بگیرید؟
هر مسابقه‌ای که برگزار می‌شود پله‌ای برای مسابقه بعدی است. اسفند ماه سال گذشته مسابقاتی در مصر برگزار شد که نتوانستیم در آن حاضر شویم. اگر در آن مسابقات شرکت می‌کردیم شناخت خوبی کسب می‌کردیم و این موضوع در مسابقات جهانی کمک می‌کرد. مسابقات جهانی نیز می‌تواند یک پله برای مسابقات بعدی باشد ما تا پایان سال سه رویداد در پیش داریم که نزدیکترین آن مسابقات کره جنوبی است و بهمن و اسفند ماه نیز دو رویداد دیگر در اندونزی و مصر برگزار می‌شود که البته در هیچ کدام سهمیه توزیع نمی‌شود. البته می‌تواند محک خوبی برای مسابقات بعدی توزیع سهمیه المپیک باشد. فعلا تا مرداد ماه سال آینده در مسابقات جهانی سهمیه توزیع نمی‌شود.
تسنیم: بعد از المپیک با حریف صربستانی و کره‌ای که علیه شما صحبت کرده و موضع گرفته بودند، روبهرو شدید؟
با تیرانداز صرب بعد از المپیک دو ـ سه بار روبهرو شدم و با او رفاقت دارم. در باکو وقتی مدال آورد پیراهن تیم ملی ایران را نیز به او هدیه دادم ولی جینگ جونگ کره‌ای در المپیک آخرین حضورش بود و از میدان قهرمانی خداحافظی کرد و بعد از آن دیگر او را ندیدم.
تسنیم: همزمان هم پرستار بودید و هم قهرمان المپیک، در این خصوص صحبت می‌کنید؟
الآن یک سال است که شیفت نمی‌روم و تحت عنوان مأموریت در اختیار فدراسیون هستم ولی قبل از آن درگیر کرونا و شیفت بیمارستان بودم و همزمان به مسابقات اعزام و در اردوها و رقابت‌های داخلی شرکت می‌کردم. پرستاری سختی خاص خود را دارد و در زمان کرونا نیز کارها سخت‌تر شد. باید از استراحت‌ها کم و برنامه‌ها را منظم و کارها را مدیریت می‌کردم. الان بیشتر درگیر ورزش هستم تا پرستاری. مدالم را که در مسابقات جهانی مصر کسب کردم با افتخار به مردم خوب ایران تقدیم می‌کنم و امیدوارم این مدال‌ها در افزایش سطح نشاط جامعه تاثیر داشته باشد.
تسنیم: دو سال تا المپیک فاصله هست از طرفی انتظارات از شما بالا رفته؛ آیا این فشار و استرس شما را افزایش می‌دهد؟
این فشار آزار دهنده است و شاید اگر مدال نداشتم راحت‌تر در میادین حاضر می‌شدم ولی توقعات و انتظارات چه خودم و چه دیگران باعث افزایش فشار شده است. قطعا برنامه دارم تا با تمرینات ذهنی و مشاوره‌ها بر این مشکل غلبه کنم و افسار آن را در دستم بگیرم. این موضوع در انفرادی بیشتر خودش را نشان می‌دهد.
تسنیم: چه شد که به تیراندازی روی آوردید؟
شروع به دست گرفتن سلاح تپانچه برای من از سال 89 بود و اولین بار بود تپانچه بادی را دیدم. بعد از آن چند سال به صورت پراکنده تمرین کردم ولی از سال 96 به صورتی حرفه‌ای وارد تیراندازی شدم و در تمام مسابقات کشور شرکت کردم و در تمام آنها به فینال رسیدم.
تسنیم: اگر زودتر وارد این رشته شده بودید، شرایط متفاوت بود یا اینکه در زمان درستی وارد شدید؟
من فکر می‌کنم خودم این مسیر را نیامدم و خدا من را در آن قرار داد و راه را به بهترین نحو برای من باز کرد و بهتر از آن ممکن نبود برای کسی اتفاق بیفتد. اصلا پشیمان نیستم و غبطه نمی‌خورم چرا زودتر شروع نکردم چون به قله‌ای که هر کسی آرزوی ایستادن بر آن را دارد رسیدم. از نظر زمانی کمتر کسی در سن 30 سالگی ورزش را آغاز می‌کند چرا که در سن 35 سالگی به مرحله حرفه ای می‌رسد و برای کمتر کسی این اتفاق می‌افتد. اصلا هم تاکنون فکر نکردم که ای کاش زودتر تیراندازی را آغاز می‌کردم.
تسنیم: فرزندان‌تان هم به تیراندازی علاقه‌مند هستند؟
فرزندانم را تشویق می‌کنم ولی اجبار نه. همسرم هم مربی تیراندازی است. دخترم هانیه گاهی دست به سلاح می‌شود و محمد امین هم هر موقع تمرین خشک انجام می‌دهد با علاقه این کار را انجام می‌دهد. من فقط آنها را تشویق می‌کنم و در نهایت انتخاب با خودشان است.
تسنیم: دوست دارید ورزشکار باشید یا به مربیگری بپردازید؟
یکی از گزینه‌ها در ذهنم همین است خیلی درخواست داخلی و خارجی داشتم ولی فعلا همه را جواب رد دادم تا بعدا ببینم مسیر به چه سمتی می‌رود. اگر وارد میدان مربیگری شوم از چارچوب ورزش قهرمانی دور خواهم شد.
تسنیم: کمی در مورد خودتان صحبت کنید و بگویید چه شد که به تیراندازی علاقه‌مند شدید؟
متولد 20 شهریور 58 در دهلران هستم. حوالی 20 آذر به دنیا آمدم که تاریخ شناسنامه من را در نیمه اول گرفتند. در آن زمان اوایل آغاز جنگ بود ما آواره جنگی بودیم و به شهرستان آبدانان کوچ کردیم تا سال 70 و بعد از آن دوباره به دهلران برگشتیم.
اولین بار زمانی با تیراندازی آشنا شدم که یک فردی در روستای ما تفنگ کرایه و اجازه می‌داد چند شلیک انجام بدهیم. هر زمان پولی به دستم می‌رسید می‌رفتم و چند تیر شلیک می‌کردم و زمانی که تیر به هدف می‌نشست خوشحال می‌شدم. بیشتر تیرهای من نیز به هدف می‌خورد و حس خوبی داشتم. منطقه ما عشایر بودند و با اسلحه غریبه نبودیم. بعد از آن دیگر فرصت تیراندازی برای من ایجاد نشد تا اینکه در دانشگاه در خوابگاه سالنی بود و چند سلاح تفنگ داشت و چند جلسه تمرین کردم و باز هم کنار گذاشتم.
وقتی وارد بیمارستان شدم هم یک سالن کوچک بود که آنجا اولین بار تپانچه بادی را دیدم و پس از یک آموزش مختصر امتیاز حدود 85 را زدم که نمره بالایی برای فردی که تازه وارد این رشته شده است، محسوب می‌شود. بعد از آن دکتر جعفر خدابنده‌لو استعداد من را شناخت و در همان سالن با امکانات کم با من تمرین کرد و بعد با استاد علیرضا غیاثی در یک سالن بزرگتر تمرین کردم و به توصیه او وارد مسابقات ملی شدم و در مسابقات آزاد و کشوری شرکت کردم و بعد از آن وارد تیم ملی شدم. در آن زمان خانم کبری غیاثی نیز استقبال زیادی کردند و به عضویت تیم ایلام در آمدم.
سال 96 وارد تیم ملی شدم و بهترین اتفاقات سال 98 رخ داد و در مسابقات قهرمانی آسیا در قطر و آخرین مرحله توزیع سهمیه المپیک موفق شدم با کسب مدال سهمیه بگیرم که اولین فینالیست شدن و مدال تپانچه ایران بود و روز بعد مدال میکس گرفتم. از آن زمان هم چند مدال جهانی و مدال طلای المپیک را کسب کردم تا امروز که در خدمت شما هستم.
تسنیم: چطور شد وارد عرصه پرستاری شدید؟
به نجوم و رشته‌های درمانی علاقه داشتم. باید وارد رشته‌های ریاضی وارد می‌شدم ولی مشاور تحصیلی نداشتیم و وارد علوم تجربی و در رشته پرستاری قبول شدم. به تهران آمدم و از آن زمان در این شهر هستم.
قبل از المپیک ابتدا مدال طلا در هند و دو ماه بعد مدال طلا در کرواسی را کسب کردم. خیلی‌ها می‌گفتند امکان ندارد که کسی در تیراندازی در چند رویداد مهم جهانی پشت سر هم طلا بگیرد و قطعا با افت روبهرو می‌شود که یکی از افراد آقای نصر بود که نگران افت من و افزایش بار روانی من شد.
نه تنها در المپیک مدال طلا گرفتم بلکه بعد از آن در جام ریاست جمهوری در لهستان یک مدال طلای میکس کسب کردم. کسب چهار مدال طلا در چهار مسابقه در تاریخ تیراندازی احتمالا بی سابقه است اما بعد از آن خیلی مسائل باعث شد جو سنگین شود. خارج شدن از این شرایط نیاز به تمرینات ذهنی و فیزیکی جهت عادی سازی و حتی فراموش کردن دارد تا به هر ترتیب بتوان فشار را کاهش داد.
تسنیم: چقدر تلاش می‌کنید به جوانانی که در رشته تیراندازی شما را به عنوان الگو می‌شناسند، کمک کنید؟
خیلی حامی استعدادهای جدید هستم و به مربیان تاکید می‌کنم بچه‌هایی که در مسابقات خود را نشان می‌دهند در صورت تکرار این نتایج آنها را زیر چتر حمایتی خود بگیرند. سرمربی تیم ملی اگر آنها را تشویق کند و به آنها بگوید حواسم به شما هست، باعث انگیزه آنها خواهد شد.
تاکنون اسم چند نفر از این جوانان را به مربیان گفته و همیشه حامی آنها بوده‌ام تا وارد گود شوند و در مسابقات حتی اگر زمین هم می‌خورند شرکت کنند و کسب تجربه داشته باشند. باید به صورت ویژه به استعدادها و جوانان کمک کرد تا دچار افت نشوند و انگیزه خود را از دست ندهند. امیدوارم روزی برسد که این جوانان با قدرت فروغی را کنار بزنند نه اینکه من کنار بروم که فضای حضور دیگری باز شود. امیدوارم آنقدر قوی ظاهر شوند که بگویم دیگر جای من در اینجا نیست. اینگونه زیباتر است و تیراندازی پیشرفت می‌کند. تپانچه ایران از قدرت‌های جهان است و باید همین روند ادامه داشته باشد.
تسنیم: حرف آخر؟
جداً از رسانه‌هایی که کنار تیراندازی هستند تشکر می‌کنم، گلایه من از رسانه‌های تصویری و شبکه سه سیما است که انگار تیراندازی برای آنها اهمیت ندارد، گاهی در سایر رشته‌ها و مسابقات در سطوح پایین را پخش می‌کنند اما تیراندازی را نه.
انتهای پیام/
منبع : منبع
22nd November 24