به گزارش خبرنگار ورزشی پایگاه خبری تاج من، افزایش تعداد فدراسیون‌ها در یک سال گذشته بارها از سوی مسئولان رده بالای ورزش کشور مطرح و عنوان شد تعدادی از رشته‌ها تبدیل به فدراسیون مستقل می‌شوند.
* آغاز ماجرا از فدراسیون آمادگی جسمانی
روز 30 مرداد رشته آمادگی جسمانی از فدراسیون ورزش‌های همگانی جدا شد و کار خود را به عنوان یک فدراسیون مستقل آغاز کرد. روز 26 آبان نیز فدراسیون ورزش‌های بادبانی و فدراسیون ورزش‌های ساحلی و دریایی تشکیل و سرپرستان آنها منصوب شدند. تشکیل این سه فدراسیون جدید باعث شد تعداد فدراسیونهای ورزشی در کشور از 51 تا 54 افزایش پیدا کند.
همچنین شنیده می‌شود رشته‌های ورزش‌های هوایی، جوجیتسو، ورزش‌های الکترونیک،کوراش و پنچاک سیلات که زیر نظر فدراسیونهای مختلف هستند، در آینده‌ای نزدیک به انجمن مستقل شده و خارج از حیطه مدیریت فدراسیون مربوط فعالیت کنند و در صورتی که بتوانند عملکرد خوبی در چند ماه پیش‌رو داشته باشند، کارهای لازم برای تبدیل آنها به فدراسیون انجام شود. اگر این اتفاق رخ بدهد، تعداد فدراسیون‌ها به عدد 60 نزدیک خواهد شد.
* کُدهای وزیر در ماه‌های گذشته
این موضوع در ماه‌های گذشته چندین بار از سوی حمید سجادی وزیر ورزش و جوانان شده است. در زیر به تعدادی از این اظهارنظر‌ها اشاره می‌کنیم:
- یک فدراسیون جدید به نام آمادگی جسمانی تشکیل شد و این آخرین فدراسیون نخواهد بود و قطعاً چند رشته دیگر نیز وجود دارد که باید از فدراسیون خود تفکیک شوند. استان‌ها باید این آمادگی را داشته باشند که اگر فدراسیونی اضافه شود در استان‌ها به فکر تشکیل هیئت و مکان آن باشند. (در همایش ملی مدیران ورزش و جوانان و فدراسیونهای ورزشی، روز 5 شهریور)
- رشته ورزشی مینی فوتبال سازمان یافته بوده و در دنیا فدراسیون جهانی دارد. مسابقات قاره‌ای آن هم شکل گرفته و در هر قاره کنفدراسیون و در ایران فعلاً انجمن داشته و مراحل ابتدایی خود را طی می‌کند. درباره تبدیل این انجمن به فدراسیون امسال این اتفاق صورت نخواهد گرفت؛ چراکه تأسیس فدراسیونهای دیگر در دستور کار بوده و تا پایان امسال تعداد فدراسیون‌ها افزایش خواهد یافت. (سفر استانی به کردستان، روز 7 شهریور)
- برخی از رشته‌ها فدراسیون و برخی از رشته‌ها از دل فدراسیون‌ها جدا می‌شوند. تحول یعنی همین. تغییر در خیلی از مواقع منجر به رشد می‌شود. تغییر چیز بدی نیست و می‌تواند تحول کند. خواهش می‌کنم جامعه ورزش به ما اعتماد کند و اگر نقدی وجود دارد به ما بگویند. رئیس فدراسیون همکار ماست و می‌تواند با ما صحبت کنند و جلسه بگذارد. نمی‌دانم چرا بعضی‌ها باید از تبدیل شدن یک انجمن به فدراسیون ناراحت شوند. (نشست خبری روز 15 شهریور)
- در سال‌های قبل برخی رشته‌ها زیر مجموعه فدراسیون همگانی قرار گرفتند. بررسی کردیم تا ببینیم کدام رشته‌ها ظرفیت فدراسیون شدن را دارند. به زودی چندین انجمن مستقل خواهیم داشت و حق آمادگی جسمانی هم این بود که فدراسیون شود. اگر من را به عنوان مدیر ورزشی قبول کنید، این اتفاق خوبی است. این دو در کنار هم هستند. ورزش، ورزش است و فرقی ندارد چگونه باشد. هدف ما توسعه ورزش است و این تقسیم بندی‌ها برای آن است که رسالتی روی زمین نماند. (نشست خبری روز 25 مهر)
- این اختیارات قانونی است که در قانون جدید وزارت ورزش و جوانان شاهد آن هستیم و می‌خواهیم از ظرفیت قانونی استفاده کنیم و واقعاً اگر یک رشته ورزشی در یک فدراسیون ورزشی تحت عنوان کمیته یا انجمن محدود شده، این محدودیت‌ها را برطرف کنیم. اسم انجمن‌ها که در فدراسیون‌ها کار می‌کنند محدودیت نیست، اما اگر به نوعی نیاز به استقلالی دارند با خرد جمعی، بررسی و کار کارشناسی به فدراسیون تبدیل شوند. همیشه عنوان کردم نباید از تعداد فدراسیون‌ها بترسیم و اعتقاد دارم تعداد فدراسیون‌ها خیلی می‌تواند بیشتر از این تعدادی که هست، باشد. انجمن‌ها مستقل نیز تا به حال نداشتیم و ان‌شاءالله شروع به شکل‌گیری انجمن‌های مستقل خواهیم کرد تا آبادانی، سرعت، پیشرفت و توسعه ورزش را از این طریق ارتقا دهیم. (در حاشیه افتتاح کمپ ورزش‌های رزمی و آکادمی ملی جودو، روز 2 آبان)
* ایجاد فدراسیونهای جدید؛ خوب یا بد؟
بیشتر افراد حاضر در وزارت ورزش و کسانی که در مسیر اجرای طرح «افزایش فدراسیون‌ها» قدم برداشتند، بر درستی این طرح صحه می‌گذارند و معتقدند که این اقدام، برای آینده ورزش مفید خواهد بود. در سوی مقابل نیز افرادی هستند که به این طرح انتقاد دارند و معتقدند در دورانی که فدراسیون‌ها با مشکلات زیادی به لحاظ مدیریتی، سخت‌افزاری، ساختاری، مالی و ... مواجه هستند، افزایش فدراسیون‌ها نه تنها کارآیی ندارد بلکه مشکلی به مشکلات موجود اضافه می‌کند.
* پول برای فدراسیون‌ها وجود دارد یا نه؟
یکی از انتقاداتی که البته به صورت زیرپوستی از سوی بیشتر رؤسای فدراسیون‌ها مطرح می‌شود، عدم دریافت بودجه مناسب از سوی وزارت ورزش است. آنها معتقدند که باید در فاصله سه ماه تا پایان سال، بخش بسیار زیادی از بودجه خود را دریافت می‌کردند تا بتوانند برنامه ریزی خوبی برای رویدادهای پیش‌رو و همچنین رویدادهای سال آینده از جمله حضور موفق در بازی‌های آسیایی هانگژو داشته باشند.
با توجه به این شرایط، سؤال بزرگ این است که اگر پول وجود دارد، پس چرا به فدراسیونهای موجود پرداختی لازم صورت نمی‌گیرد و اگر پول نیست، چرا قرار است یکسری فدراسیون جدید تاسیس شوند تا در آینده‌ای نه چندان خود نیازمند پول وزارت ورزش باشند؟
قطعاً خیلی از اهالی ورزش و آنهایی که این روزها با مدیریت این حوزه درگیر هستند، این سؤال را از خود می‌پرسند که چنین تصمیماتی مبنی بر افزایش فدراسیون‌ها، آن هم در سال منتهی به بازی‌های آسیایی هانگژو، با کدام پشتوانه مالی صورت می‌گیرد؟ با توجه به شرایط موجود در ورزش کشور و مدیریت آن، چه تضمینی وجود دارد که این اقدامات پابرجا باشد و مدیران آینده نیز به آن اطمینان کرده و از آن به نیکی یاد کنند؟ اینها همه پرسش‌هایی است که پیرامون این جریان افزایش فدراسیون‌ها وجود دارد.
* در انتظار یک توضیح شفاف و دقیق
همانطور که پیش‌تر عنوان شد، وزیر ورزش در چند ماه گذشته چندین بار پیرامون موضوع افزایش فدراسیون‌ها صحبت کرده، اما نکته مهم این است که هیچ کدام از این صحبت‌ها نتوانسته منتقدان این طرح را قانع کند. به نظر می‌رسد وقت آن رسیده که توضیحات شفاف و دقیق از سوی مسئولان وزارت ورزش و جوانان از جمله وزیر و معاونانش صورت بگیرد و پشتوانه علمی آنها بیان شود. اینکه صرفاً چون در سایر کشورها شرایط دیگری وجود دارد، پس ما هم باید همان روش را دنبال کنیم قطعاً توجیه قانع‌کننده‌ای نیست. همچنین اینکه بخواهیم به وزیر ورزش و جوانان تنها به صرف اینکه چهره ورزشی است اعتماد کنیم هم توجیه خوبی نیست چرا که اتفاقات یک سال اخیر نشان داده که خیلی نمی‌توان به این حرف اطمینان کرد.
هر چه هست اینکه ورزش ایران این روزها بیش از اینکه نیازمند تأسیس فدراسیون جدید باشد، احتیاج دارد که به فدراسیونهای فعلی آن هم در سال منتهی به بازی‌های آسیایی توجه بیشتری شود. قطعاً این موضوع اولویت بیشتری دارد.
انتهای پیام/
منبع : منبع
21st November 24