گروه سیاسی پایگاه خبری تاج منـ مشخصاً در 2 هفته اخیر اخبار مربوط به اظهار مسمومیت دانشآموزان در مدارس فراگیر شده و همین مسئله نگرانیهایی را میان والدین ایجاد کرده است؛ ماجرایی که ابتدا در تاریخ 9 آذر از قم آغاز شد و متأسفانه تا هنگامی که به پردیس در نزدیکی تهران نرسیده بود چندان آثار اجتماعی و روانی آن جدّی گرفته نشد.
آنچه درباره مسمومیت دانشآموزان دیدیم و شنیدیم
در یک نگاه کلان، ماجرا از چند حالت خارج نیست؛ یا واقعاً این مسمومسازیها از طریق یک عامل یا مادۀ شیمیایی یا زیستی انجام میشود، که در این حالت دو پرسش اصلی اینهاست: 1 ـ چه ماده یا موادی بهکار گرفته شده که کار را اینچنین پیچیده کرده است، بهقدری که در این سه ماه با ورود آزمایشگاههای فوقپیشرفته نیز هنوز نتیجه اطمینانبخشی تولید نشده است. 2 ـ چهکسانی این کار را انجام میدهند؟
حالت دوم این است که اساساً مسمومیتها آنهم به این گستردگی واقعی نیست و ماجرا اینچنین است که چند مسمومیت معمول و نرمال، وجود داشته است اما شرایط کشور و اقدامات رسانهای اپوزیسیون باعث تولید یک هیستری و اضطراب جمعی شده و همین عنصر روحی و هیستریک در بسیاری از موارد باعث تولید علائم بالینی شبیه مسمومیت و... شده است.
حالت سوم نیز آن است که واقعاً خرابکاریهایی در سطح محدودتر از آنچه بهنظر میرسد رخ داده است، ولی از طریق ترکیب با عامل هیستری جمعی، یک نگرانی و اضطراب عمومی و فراتر از میزان خرابکاریها ایجاد کرده است.
این که کدام یک از این حالتها واقعیتر است باید بعد از بررسیهای کامل امنیتی و پزشکی و بهصورت رسمی اعلام شود و طبیعتاً با توجه به نگرانیهای بهحقی که در خانوادهها شکل گرفته است، این کار باید با حداکثر سرعت و البته دقت پیش برود، امّا یک پرسش مهم ـ بهلحاظ سیاسی و اجتماعی ـ در این میان وجود دارد؛ اگر این مسمومیتها محصول اقدام رذل یک گروه و دسته باشد، این کارها به چه افراد و گروههایی بیشتر میآید؟
چند روز پیش علی علیزاده در برنامه اینترنتی خود، «جدال»، چالش جالبی را راجع به ضریب هوشی برخی تلویزیونهای اپوزیسیون، مثل ایران اینترنشنال و منوتو و بیبیسی بهراه انداخت؛ اینکه چرا حدّاقل احساس میشود که این رسانهها در اتفاقات ایران نقش دارند، تحلیلی از جنس ارتباطات و مسئله «شناخت» لازم دارد، اما در این برنامه، علیزاده استدلال میکرد که اگر برهان و محاسبات عقلی را در نظر بگیریم، با توجه به سطح پایین رسانهای ایران اینترنشنال، قاعدتاً عواملش باید ضریب هوشی بسیار پایینی داشته باشند. در درجۀ بعد، من و تو و در نوبت بعدی هم البته بیبیسی فارسی قرار داشت؛ علیزاده میگفت که برای نوع عملیاتی که اینها انجام میدهند، و برای باور قطعی به عملیات آنها، باید ضریب هوشی زیر متوسط داشت.
امّا چرا این حرفها، واقعیت دارد؟ مثلاً در همین ماجرای اعلام مسمومیتها، این رسانهها و هواداران مجازیشان میگفتند که کار خود جمهوری اسلامی است! به چند دلیلِ خیلی ساده این ادّعا احمقانه است؛ دلایلی که برای درک آن اصلاً نیازی به ضریب هوشی بالاتر از متوسط هم نیست!
فقط در یک صورت میتوان چنین تصوری داشت و آن اینکه اپوزیسیون، سیستم جمهوری اسلامی را حداقل بهاندازۀ خودش ناقصالعقل تصور کند، ولی مشکل اینجاست که اگر اینچنین بود، اپوزیسیون باید همان چند ماه اول کار حکومت را میساخت؛ امّا حالا رضا پهلوی و رفقایش صدبار هم که پشتکوارو بزنند، باز هم کاری از پیش نمیرود!
انتهای پیام/+
منبع : منبع
21st November 24