علی لطیفی، مهاجم اسبق تیم ملی و استقلال درباره بازی دوستانه تیم ملی مقابل الجزایر و شرایط این روزهای باشگاه استقلال بدون سرمربی اظهاراتی را مطرح کرد:
نظرتان درباره بازی ایران و الجزایر چیست؟
اولا این بازی برای همه ما ایرانی ها به ویژه قدیمی‌ترها یک نوستالژی است. من خودم آخرین بار که این تیم در ایران مقابل تیم ملی ما بازی کرد به استادیوم رفتم و شاهد فوتبال زیبای مجید نامجومطلق بودم. فکر می کنم در همان بازی محمد پنجعلی هم از فوتبال ملی خداحافظی کرد.
نظر شما در رابطه با بحث فنی این مسابقه چیست؟
هیچ کشور آفریقایی در گروه ایران حضور ندارد، بنابراین از نظر شبیه سازی هیچ فایده‌ای برای ما ندارد و مشخص است که این انتخاب از روی ناچاری بوده است. بهر حال برنامه های تیم ملی به شکلی است که هیچ تیمی تا اینجا با ما بازی نکرده و می توان گفت این مسابقه از این نظر برای ما مفید است. نکته جالب این است که جایی می خواندم عربستان از سال ۲۰۰۰ تا امروز ۱۱۷ بازی دوستانه انجام داده است! این جدا از بازی‌های رسمی اش بوده. آن هم با قدرت های بزرگ دنیا. ولی ما برای بازی دوستانه معطل دو موضوع هستیم.
چه موضوعاتی؟
من فکر می کنم ۲۰ درصد نبود بازی های دوستانه برای ما به تحریم‌ها ربط دارند و ۸۰ درصد آن به برنامه ریزی غلط فدراسیون، انتخابات نادرست و اتفاقات عجیب و غریب در بازی‌های تدارکاتی و اردوهای نامناسب. با این شرایط اگر به جای اسکوچیچ، مورینیو و گواردیولا را هم سرمربی تیم ایران می کردیم هیچ کاری از پیش نمی بردند، چون نمی‌توانند نقاط ضعف و قوت تیم ملی را پیدا کنند. به این خاطر معتقدم همین یک بازی هم برای تیم ایران نعمت است.
الجزایر را چقدر می شناسید؟
این تیم قهرمان دوره قبل آفریقا بوده و گرچه بازیکن اصلی اش ریاض محرز که در منچسترسیتی بازی می کند مصدوم است و در مصاف با ایران حضور ندارد ولی بقیه نفرات اصلی این تیم با ما بازی می کنند. سبک بازی الجزایر به عنوان یک کشور آفریقایی با بقیه کشورهای این قاره مثل کامرون، نیجریه و مشابه آن متفاوت است. دلیلش هم به خاطر نزدیکی این کشور به فرانسه و حضور اکثر بازیکنان فوتبالیستشض در لیگ فرانسه است. آنها به لحاظ تکنیکی از کشورهای آفریقایی جلوتر هستند ولی شاید به لحاظ قدرتی پایین تر باشند. به هر حال در این وانفسای نبودن بازی دوستانه همین یک بازی می‌تواند خیلی از سوالات اسکوچیچ درباره تیم تحت امرش را جواب دهد. اما قطعاً به هیچ عنوان برای ایران کافی نیست.
از اوضاع و احوال تیم سابقتان استقلال و نبودن سرمربی بالای سر این تیم خبر دارید؟
احساس می‌کنم که در این مدت تنها یک مربی ایرانی بود که با باشگاه استقلال مذاکره کرد و بقیه اسامی که مطرح شد یک اقدام پوپولیستی و کار تبلیغاتی بود. در صورتی که هیچ قصدی برای این کار وجود نداشت. من در وهله اول این وضعیت را فرهاد مجیدی می دانم که استقلال را حیاط خلوت خودش دانسته و هر وقت می خواهد می آید و هر زمان خواست میرود. مقصر دوم هم هواداران هستند که او را حمایت می‌کنند. این هواداران طرفدار فرد هستند نه استقلال. من مشکلی با فرهاد مجیدی ندارم و اتفاقاً دوست خودم است اما با شخصیت حقوقی فرهاد مجیدی مشکل دارم که تیم را به این شکل به امان خدا رها می‌کند و میرود.
به نظر شما برخورد باشگاه با مجیدی درست بود؟
اتفاقا می خواستم همین را بگویم که سردار آجرلو یک مدیرعامل بسیار بسیار موفق بود و حتی می‌توان گفت سهم اعظم این قهرمانی حتی بیشتر از کادر فنی و بازیکنان متعلق به سردار آجرلو و کادر مدیریتی باشگاه بود. چون او هرچه لازم بود را فراهم کرد تا استقلال قهرمان شود، اما هیچ کاری بدون اشکال نیست. من نمی دانم آجرلو به چه سبکی با مجیدی قرارداد بسته بود ولی کسی که می داند فرهاد مجیدی سربزنگاه تیم را رها می‌کند و میرود نباید بندی برای جدایی در قراردادش قرار می داد. اگر هم بند جدایی قرار نداده و خودش رضایت داد که مجیدی برود باز هم اشتباه کرده است.
این بلاتکلیفی چقدر به ضرر استقلال می‌شود؟
این روزها پرسپولیس و سپاهان در حال یارگیری هستند ولی استقلال امروز و فردا می کند که مربی ایرانی بیاید یا خارجی!
به نظر شما مربی خارجی می آید؟
با توجه به این وضعیت اقتصادی و این شرایط مالی کشور معتقدم نکونام می‌توانست کمک‌حال استقلال شود اما ظاهراً مردم نمی خواستند مربی داخلی به استقلال بیاید اما از طرفی چون سردار آجرلو در تراکتور با مربیان ترکیه ای کارکرده فکر می کنم در نهایت یک مربی ترکیه ای را بیاورد. چون شرایط برای کار کردن یک ترکیه ای در ایران هم فراهم تر است. اما قطعاً باید کنارش یک مربی ایرانی قرار بدهند. چون اگر مربی ایرانی کنار دست مربی ترک نباشد استقلال حداقل چند هفته ابتدایی مسابقات را از دست می دهد.
21st November 24