ژاپن در هر کجا و هر زمینه ای می درخشد؛ والیبال و فوتبال هم ندارد. تکنولوژی و سنت و مدرنیسم ندارد. ژاپن یعنی سرزمین کار و تلاش. یعنی پیوسته در حال پیشرفت و عبور از هر آنچه تصورش را می کنیم.
۹ بازی در جام ملت های آسیا و ۹ پیروزی پیاپی برای ژاپنی ها؛ درست در عرصه ای که ما، همه بازی ها را باخته ایم... قهرمان جام ملت های فوتبال آسیا در رده های سنی مختلف. سردمدار پیشرفت و نوآوری؛ استاد خلاقیت در همه چیز. مگر می شود ژاپن را دوست نداشت. حتی فدراسیون جهانی والیبال هم به این تلاش ستودنی ژاپنی ها در زمین می بالد. ببینید ژاپنی ها چه می کنند!
ما اینجا اما دغدغه های عجیب و غریبی داریم و غرق در قراردادهای ۱۰۰ میلیاردی بازیکنان فوتبال هستیم؛ نمی دانیم از بیکاری است یا چه درد بی درمانی که مدام پشت در باشگاه ها صف می کشیم و منتظر می مانیم؛ تازه به خاطر این اقدامات وحشتناک، گریه هم می کنیم. در انتظار چه معجزه ای هستیم واقعا؟
ما وارث فوتبالی بی افتخار در تمام این سال ها هستیم؛ بدون حتی یک قهرمانی در جام ملت های آسیا یا صعود به المپیک و صعود از گروهمان در جام های جهانی. ژاپن به کجا رسید و ما به کجا؟ ژاپن در چه حالی است و ما در چه فضایی سیر می کنیم؛ متاسفانه پشت در ساختمان های مستهلک باشگاه های استقلال و پرسپولیس!
23rd November 24